غم تو

بسکه دل ناله غم در دل شبها میکرد
شرح بیدادغمش با می ومینامیکرد...

تاخیالش بدل خسته ماسرمیزد...
من سودازده هم بستر رویا میکرد

آتش عشق چو زد بردل زارم شرری...
شعله هایم ز زمین تا به ثریامیکرد

درخودآن گم شده گنجم،به فراسوی خیال
عشق بودآنکه نهانم همه پیدا میکرد

آنکه پاییز کشیدی به گلستان وصال
فکرتنهایی این مرغک شیدا میکرد..

آنکه میداد به یوسف همه حسن وجمال...
کاش فکر دل بی تاب زلیخا میکرد

تن بی جان مرا شوق دگر داد رخت...
نفس عشق تو چون کارمسیحا میکرد

تاکه با خار هم آغوش بشدآن گل من...
بلبل دلشده را غرق تمنا میکرد...

قصه آه من وقلب چنان سنگ نگار...
سعی کاهیست که با صخره خارا میکرد..

گرچه او شاه جفابودو ستم پیشه او...
کاش با این دل بیمار مدارا میکرد...

بازی عشق قماریست دوسر سوخت...دریغ
کوکسی سود دراین بازی وسودا میکرد...

عقل بیچاره مارا بنگر در همه عمر...
راه ساحل زمن غرق بدریا میکرد...

همه عمرشدم دلخوش ابروی کمان...
گرغم عشق بتی قامت ما تا میکرد

کاش روزی به سراغم گذری میکرد او...
که ببیندچه غمش با من تنهامیکرد...

چه بدانم چودلم مست سیه زلف شود...
"جلوه"ایام مراچون شب یلدامیکرد...

فریدون جلوه